"film który nie boi się wyśmiać polskiej kinematografii" - to jest na 100% jego plus, a minus to to, że on sam klasyfikuje się w dziale filmów, które wyśmiewa.

A poza tym w polskiej kinematografii nie wyśmiejemy wszystkiego, dajmy na przykład pierwszy z brzegu "Przypadek" Kieślowskiego lub inne jego filmy, można podać Skolimowskiego (choćby "Cztery noce z Anną"),
polskie filmy Polańskiego, prawie całego Wajdę, i co?
Na śmiech mi się nie zbiera.
Jak już kręcić film pokazujący "polską rzeczywistość", to można by zrobić to z klasą, co Machulskiemu przyszłoby z łatwością.

Ale w "Superprodukcji" coś jednak jest.
Porusza ważny temat.